Alfabet

Premièrement, l'alphabet en français et une chanson !

Dziecinne i niby łatwe, ale czasem literki potrafią nam utrudnić życie, dlatego tutaj znajdziecie szybką "ściągę". 

W języku francuskim występują również "dziwne znaczki" nad samogłoskami. 

Po pierwsze akcenty :

é – accent aigu [będziemy mówić na niego  „na Moskwę”]

è, à, ù – accent grave [„na Paryż”]

ê, û, î – accent circonflexe [„daszek’’]

Bardzo ważne jest to, że czasami zmiana akcentu może spowodować zmianę znaczenia poszczególnych wyrazów. Najlepszym tego przykładem jest wyraz ou i où. Oba wymawiamy tak samo [u]. Pierwszy oznacza lub, drugi gdzie.

Po drugie znaki :

ï, ü, ë – tréma [„kropeczki’’]

ç – « c » cédille [„dżdżownica’’]

Ostatni znak, ç – « c » cédille,  poznaliśmy jako pierwszy. Występuje on w  wyrazie « français », czyli francuski, Francuz. Ten znak wymawiamy zawsze jako [s].

Jeśli chodzi o akcent tréma, czyli nazwany na nasze potrzeby „kropeczki” warto zwrócić uwagę, że jego obecność zmieni nam odczytanie tego wyrazu. Przykład : mais – oznacza ale, czytamy [me] i drugi wyraz maïs – oznacza kukurydzę i należy go wymówić następująco : [mais].